( أَفَلَا یَنظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ )
آیا به شُتر نمینگرند که چگونه آفریده شده؟ سوره غاشیه/آیه 17
در میان حیوانات بعضی برای حمل و سواری، بعضی برای گوشت و بعضی برای شیر مورد استفاده قرار میگیرند، ولی بیشتر قسمتهای بدن شتر قابل استفاده است.
از پوست آن برای ساختن کفش، کمربند، صندلی و لباس؛ و از پشم شتر در ساختن خیمهها، پتو، فرش، لباسها و فرش استفاده میکنند. شیر و گوشتش بسیار مفید هستند.
شتر حیوان بسیار مقاومی است؛ یعنی میتواند در شرایط سخت زنده بماند.
پلکهایش در برابر باد و خاک بیابان مقاوم است، در کوهان خود آب و غذا را ذخیره میکند و میتواند گرسنگی را چند روز تا چند ماه تحمل کند. داخل گوشهایش موهایی دارد که مانع ورود شن و گرد و غبار -حتی در هنگام طوفان- میشود. بدنش نیز از مویی پوشیده شده که میتواند روزهای گرم و شبهای خیلی سرد بیابان را تحمل کند.
گردن دراز شتر به او کمک میکند تا بتواند گیاهان دشت و صحرا -که خشک و خاردار هستند- را بخورد، و از درختهاى بلند استفاده کند و همچنین درازی گردن شتر در هنگام بلند شدن از زمین به عنوان تکیهگاه عمل میکند و به او کمک میکند..
راه بیابان را میشناسد، کف پای او برای ریگزار آفریده شده و به قول عربها، کشتی بیابانها است. شترها بین ۲۵ تا ۴۰ سال عمر میکنند و نگهداری آنها بسیار کمهزینه است.
به طور خلاصه میتوان گفت که قویترین، کمخرجترین، پُرفایدهترین و آرامترین و صبورترین حیوان، شتر است.
امام علی(ع) میفرماید: «خیر و برکت را در پاهای شتر بجویید آنگاه که میرود و آنگاه که باز میگردد».