گزارش: بچه های هیأت حضرت قاسم (ع)

تقریباً همه نوجوانان شهر کوچک آلنی یک‌بار راهشان به هیأت «حضرت قاسم(ع)» افتاده. تعدادشان را دقیق نمی‌شود تخمین زد. هیأت، از سال هشتاد و هشت شروع به کار کرده و نوجوان‌های آن زمان، هنوز هم با هیأت در ارتباط‌‌ اند. آن قدر جو بینشان صمیمی است که سه سال پیش ناخودآگاه کنار ایستگاه‌های صلواتی‌شان ایستادم و اکنون هر سال سراغشان را می‌گیرم.

میانگین سن اعضا شانزده سال است. در «هفته‌خوانی» ها، پای سخنرانی‌ها می‌نشینند و قرآن، زیارت عاشورا و دعای توسل می‌خوانند. در اعیاد و وفات امامان، ایام فاطمیه و شهادت پیامبر اکرم(ص) فعالیت می‌کنند. برای تقسیم کارها بین خودشان سرگروه دارند.

بچه­‌ها جلوی چادرهای کوچک و بزرگِ کنار خیابان می­‌ایستند. با هیجان از سمتی به سمت دیگر می‌­روند. گروهی چای می­‌ریزند. گروهی، دیگ­‌های بزرگ شربت را هم می‌­زنند. تعدادی از بچه­‌ها افراد و ماشین‌­ها را سمت تکیه هدایت می­‌کنند. آش می‌­پزند و ساندویچ آماده می­‌کنند. بین مساجد رفت ­وآمد می­‌کنند و کارهای مسجد را انجام می‌­دهند. نه تنها در مسجد بلکه آنها با هر گروه خیرخواهی که برای مردم و در راه رضای خدا کار می­‌کند همکاری می­‌کنند.

در هر مناسبتی، هر کدام از بچه‌­ها گوشه­‌ای از کار را می­‌گیرد. البته اعضای اصلی بار زحمات بیشتری را به دوش می­‌کشند. محمد ، مهدی و محسن؛ بچه‌­هایی هستند که بیشتر زحمات کار بر گردنشان است. برای اینکه نوجوانان علاقه‌­مند به هیأت شوند در شبکه­‌های اجتماعی فعالیت می­‌کنند. مدیر کانال‌ها و صفحات مجازی هیأت، رضا حیدرزاده است که به سوالات پاسخ می‌دهد.

اکثر بچه­‌های هیأت محصلاند. کارهای خیرخواهانه مثل کمک به افراد نیازمند را، همراه درس و مشقشان با جان و دل انجام می‌­دهند. درآمد چندانی ندارند. چند نفر از بچه­‌های هیأت کار می­‌کنند. بقیه‌­ی هزینه‌ها از نذورات مردم پرداخت می‌­شود.

بچه­‌ها صحنه­‌های تعزیه ماه محرم را خودشان درست می­‌کنند. دور هم جمع می­‌شوند و مراسم­شان دیدنی است. بعضی­‌ها سبزپوش می­‌شوند، بعضی­‌ها قرمز. کنار هم قطعه­‌های شعر مانندِ بین دیالوگ­‌ها را می­‌خوانند. قرمز­پوش‌ها حین اجرای تعزیه می­‌گریند. تمام اتفاقات در محیط بازِ روب ه­روی مسجد اتفاق می­‌افتد.

در دسته‌­های عزاداری طبل­‌های کوچک و بزرگ دارند. در صف­‌های منظم پشت سر هم راه می‌­روند و سینه می­‌زنند. از مقابل مساجد رد می­‌شوند و عزاداری می­‌کنند.

در ایام کرونا، به جای غذا و چای، ماسک و مواد ضدعفونی­‌کننده پخش می­‌کنند. جمع شدن در مسجد و برنامه­‌ریزی برای کارها و اجرای مراسمات؛ جایش را به محیط‌­های بزرگ و رو باز، به همراه ماسک و مواد ضدعفونی­‌کننده داده تا بچه­‌ها دست از تلاش در راه خدا برندارند و با رعایت پروتکل‌­های بهداشتی گرفتار بیماری هم نشوند.

کوچکترها با دیدن آن همه شوروشوق چنان هیجان­‌زده می­‌شوند، که در نخستین روز از نوجوانی­شان سر از هیأت حضرت قاسم در می‌­آورند.