درباره مرد گمنامی که پابه پای آوینی تصویر گرفت؛
یعقوب راهواره در گفت وگو با خبرنگار شاهد جوان از حال و روز این روزهای خود می گوید: با تنها پسرم که 22 سال سن دارد در شهر احمد آباد مستوفی زندگی می کنم، منکه بیشتر عمر خود را به ثبت تصاویر در دوران دفاع مقدس وبازی در سینما وتلویزیون گذرانده ام اکنون چرا باید فراموش شوم واینگونه زندگی کنم! چرا باید در حد یک تقدیر نامه در برخی مراسم ها از ما یاد شود، زمانی از دوستان شهید آوینی بودم و پا به پای او در جبهه ها تصاویر رزمندگان را ثبت می کردم چرا دیگر کسی به سراغم نمی آید!
وی افزود: زمانی با شهید آوینی در جبهه ها به ثبت تصاویر از رزمندگان ورویدادها می پرداختم و تمام عکسها و فیلمهایی که می‌گرفتم تلویزیون پخش می کرد این شهید آنقدر کارم را قبول داشت که توصیه کرد در صدا وسیما استخدام شوم حتی معرفی نامه ای هم برای آنجا نوشت، اما وقتی به آنجا رفتم آقای هادی زاده همه کاره بود چون بالای 30 سال سن داشتم گفتند برای مشغول به کار شدن در اینجا باید شناسنامه ات را عوض کنی با سن کوچک بگیری، رفتم دنبال این کار که ای کاش نمی رفتم!
راهواره ادامه داد: این اشتباه من باعث شد که نتوانم ایثارگری وجانبازی بگیرم واکنون هم می بینید که در چه شرایطی زندگی می کنم که تنها درآمدم از تامین اجتماعی است و به خاطر فقر، فرزندم تا سوم راهنمایی درس خواند و یک سال و نیم هم بیکار است چون کار نیست.
اين هنرمند با اشاره به انگیزه خود برای حضور در جبهه گفت: سر فیلم برزخیان به کارگردانی ایرج قادری بودم در آن زمان فیلم مهم و روایتگر جنگ دو روستا بود. چون امام خمینی(ره) فرمودند «آبرو وشرف ما در گرو جنگ است» فیلم را نصفه کاره رها کردم واز شیراز عازم شدم سپس با شهید فکوری و تیمسار ظهیرنژاد سوم مهرماه به پایگاه وحدتی در شهر دزفول رفتیم واز آنجا به منطقه اعزام شدم.
وی یاد آور شد: در تمام عملیاتها حضور داشتم تا عملیات بیت المقدس که با رمز «یا علی ابن ابیطالب» شروع شد و 6 نیم صبح وارد خرمشهر شدیم خاطرات زیادی از جبهه، خصوصا برادران باکری، حاج حسین خرازی ودیگر شهدا دارم.
اين جانباز اظهار کرد: دوبار جانم را مدیون برادران خرازی هستم. یک بار در دشت آزادگان شهید حسین خرازی جانم را از مرگ حتمی نجات داد که فرمانده لشکر سردار مرتضی قربانی بود و الان در بیت حضرت آقا تشریف دارند. دفعه دوم بعد از آزادسازی خرمشهر روز چهارم خرداد از بالای منبع آب با بیش از ۱۰ متر ارتفاع با دوربین فیلمبرداری به پایین پرتاب شدم که در اثر برخورد ترکش به پای چپم و انفجار صوتی باعث پرتاب شدنم به پایین شد که خوشبختانه توسط دکتر کمال خرازی رئیس ستاد تبلیغات جنگ وراننده ایشان، بنده را به بیمارستان صحرایی منتقل کردند بعد از چهار روز کما، بعد از بهوش آمدنم پرسیدم من کجا هستم چه اتفاقی افتاده، گفتند شما از بالای منبع آب پرتاب شده بودید که آقای دکتر خرازی با راننده شخصی خودشان شما را به اینجا رساندند
وی افزود: در این حال یکنفر سرم داد زد تا خودت را به کشتن ندهی دست بردار نیستی یک گوشه وایستا جلوی کار ما را نگیر". گفتم به جبهه آمدم تا عکس و فیلم بگیرم چرا اذیت می‌کنید؟ گریه می کردم حسین خرازی اشک‌های مرا پاک می کرد و می گفت عصبانیتش را جدی نگیر، صدایش این طوری است، قلبش مهربان است. از بچه‌ها پرسیدم او کیست؟، گفتند فرمانده یگان مرتضی قربانی است.
راهواره با اشاره به خاطره‌ای دیگری از شهید خرازی یاد آور شد: ششم خرداد،کنار اروند وقتی بالای منبع آب بودم، یک رزمنده بسیجی از معبر ورودی ایجاد شده خارج شده و با یک عدد مین برخورد کرده بود وهمین برخورد باعث انفجار شده و ترکشی به پای من اصابت کرده بود. وقتی ترکش اصابت می‌کند سنگینی دوربین باعث می‌شود از ارتفاع سه متری بر روی زمین بیفتم.در اینجا شهید خرازی نجاتم داد بعد از 4 روز در بیمارستان صحرایی بهوش آمدم گفتند شهید خرازی با راننده تو را به بیمارستان آورده است.
اين عکاس و فیلمبردار جنگ در پایان از فعالیت‌های هنری خود گفت: حدود 30 الی 40 فیلم تا سال 72 بازی کردم. سال 58 به جبهه رفتم، در آن زمان به امور فنی مشغول بودم در کنار آن هم به عنوان دستیار فیلمبردار و بازیگر کارهای بسیاری انجام دادم..
گفتگو: سارا صادقی
