آیا می‌دانستی همان‌طور که بـدن مـا به اکـسیژن، آب و غـذا نیـاز دارد تـا زنده بماند، روح و جان مـا نیـز به یـاد و گـفتـگوی بـا خـداوند نیـازمند اســت.
اگـر مـا خـدا را یـاد نـکنـیم، روح مـا کـم‌کـم تیره می‌شود و ما دچار حسادت و غرور و ناامیدی می‌شویم.
نماز بهترین شکل یاد خدا و دوستی با او است.
خـداوند از همـه‌ی مردم بی‌نـیاز اسـت و ایـن ما هسـتیـم کـه به نماز و ارتباط با او نیازمندیم.
نماز ما را از گناهان دور می‌کند و بذر امید و شادی و مهربانی را در دل ما می‌نشاند.
باید بدانیم اگر خـداوند از ما خواسـته که نماز بخوانیم برای خیر و صلاح خـود مـا است.
همـان‌طور کـه یک مـوبایل بـاید بـه پریـز برق وصل بشود تا شارژ شود، انسان هم با ارتباط با خداوند متعال شاداب و با روحیه می‌شود.
