تیراندازی مینیاتوری
به گزارش شاهد نوجوان، صفحه دارت از حلقههايي رنگين تشكيل شده است و برخورد پيكان به هر بخش از اين صفحه، امتياز خاصي دارد. پرتاب دارت را ميتوان يك هنر و سرگرمي دانست امّا با توجه به اهميت تمركز، قدرت محاسبه و پرتاب پيكان در اين رشته، آن را به عنوان يك ورزش ميشناسند.
شكلگيري
در قرون وسطي، نوجوانان انگليسي مسابقهاي داشتند كه در آن ميبايست پيكانهايي را بدون كمك گرفتن از وسايل كمكي چون كمان، به سوي اهدافي ثابت ـ كه در روبهروي آنها قرار داشت ـ پرتاب كنند. اين مسابقه براي قدرتمند كردن عضلات بازو و ساعد نوجوانان و افزايش دقت آنها در هنگام پرتاب انجام ميشد. در قرن 14 ميلادي، اين مسابقه به سرگرمي اصلي سربازان جزيره تبديل شد. آنها در هنگام تفريح، درپوش بشكههاي آب را در روبهروي محلي قرار ميدادند كه همگي به رديف در آنجا ايستاده بودند و پيكانها خود را به سوي اين صفحات دايرهاي شكل پرتاب ميكردند. در آن زمان، بيشتر تمرينات با كمك گرفتن از كمان انجام ميشد امّا با آغاز قرن 17، دوران صلح فرا رسيد. در آن زمان، تيرها را كوتاه كردند و آنها را بدون كمك گرفتن از كمان و تنها با دست به سوي اهداف پرتاب ميكردند. اولين اهداف اين مسابقة جديد، مشكهاي آب بودند! امّا بعدها از برشهايي از تنه درختان به جاي هدف استفاده شد. حلقههاي طبيعي موجود در تنة درخت سبب ميشد كه ميزان دقت پرتاب كننده بهتر مشخص شود. به اين ترتيب، صفحات ساخته شده از تنة درختان به سرعت به هدف ثابت اين بازيها تبديل شد. اين بازي هيچگاه متوقف نشد و حتي سربازان در جنگهاي قرن 19 و در اوقات استراحت، با چوب كبريت و بطري (به عنوان هدف) اين بازي را ادامه دادند…
نحوه پرتاب
براي پرتاب دارت، درصورتيكه با دست راست پرتاب ميكنيم، بايد پاي راست را جلو بگذاريم ولي اگر با دست چپ پرتاب ميكنيم، پاي چپ را جلو ميگذاريم و با دقت به سمت تخته دارت پرتاب ميكنيم. ارتفاع اين تخته از سطح زمين 173 سانتيمتر و فاصله پرتاب كننده تا تخته 237 سانتيمتر است. تخته دارت 62 قسمت مخصوص امتياز دارد و هر قسمت داراي امتيازي جداگانه از بخشهاي ديگر است.
تعداد پرتابها
آغاز مسابقه دارت، با پرتاب يك دارت از طرف هر بازيكن (يا هر تيم) انجام ميگيرد. اين پرتاب را ميدل (Middle) ميگويند. هر بازيكني كه پرتاب او به «ميان خال» يا مركز تختة دارت (In Blue) نزديكتر باشد، بازي را آغاز خواهد كرد. در هر راند (round) مسابقه دارت، هر بازيكن سه بار حق پرتاب دارد. مجموع راندهاي يك مسابقه را لِگ (Leg) يا «پارت» ميگويند. تعداد پارتها به نظر كميته برگزاري مسابقات بستگي دارد. معمولا مسابقات حذفي در مراحل ابتدايي از دو پارت تشكيل ميشوند امّا در مراحل بالاتر، تعداد پارتها افزايش مييابد. تعداد پارتها عموما عددي فرد است (3، 5، 7 و...)؛ زيرا برنده مسابقه كسي است كه تعداد بيشتري از پارتها را به سود خود تمام كرده باشد.
تخته دارت
تختة دارت به شكلي طراحي شده است كه «ميلههاي فلزي درون آن» محدودة دايرهاي تخته را به قسمتهايي مثلثي شكل تقسيم كردهاند. در انتهاي هر مثلث، عددي نوشته شده است و برخورد دارت به آن مثلث، امتياز نوشته شده در كنار مثلث را براي شركت كننده به ارمغان ميآورد.
هر مثلث با ميلههاي فلزي به چهار قسمت تقسيم شده است.
در هر بخش مثلثي شكل دو مستطيل كوچك وجود دارد. در صورت برخورد دارت با مستطيل كوچك انتهاي دايره امتياز آن بخش در 2، و در صورت برخورد آن به مستطيل كوچك وسط هر مثلث، امتياز در 3 ضرب ميشود. در مركز تخته دارت دو دايره كوچك وجود دارد. برخورد دارت با دايرة بزرگتر امتياز 25 و با دايره مركزي امتياز 50 را براي پرتاب كننده به ارمغان ميآورد.
دارت
يك دارت از چهار قسمت تشكيل شده است: نوك (Tip يا Point) بارل (Barrel)، شافت (Shaft) و فلايت (Flight) طول دارت نبايد بيشتر از 30/5 سانتيمتر و وزن آن نيز نبايد بيشتر از 50 گرم باشد.
تعداد شركتكنندهها
مسابقات دارت به صورت رقابتهاي انفرادي (مسابقه دو نفر با يكديگر)، دو نفره (مردان، زنان يا مختلط) و تيمي (3 نفره) برگزار ميشود. اين رقابتها ميتوانند به صورت مختلط يا بر اساس جنس افراد نيز برگزار شوند.
اعضاي هر تيم را تا پيش از پرتاب اولين دارت ميتوان تعويض كرد. علاوه بر اين، در رقابتهاي تيمي يا دو نفره، اگر بازيكني نتواند به بازي ادامه دهد، تعويض او امكانپذير است امّا تنها بازيكني به جاي او حق ورود به بازي را دارد كه قبلا در مسابقه بازي نكرده باشد. اعضاي هر تيم بايد لباسي يكسان بپوشند؛ مثلا پيراهن، بلوز، دامن يا شلوار آنها بايد يكرنگ و يك مدل باشد.
ديگر قوانين
ـ پس از آنكه بازيكن براي مسابقه فراخوانده شد، حداكثر 5 دقيقه فرصت دارد كه خود را به تخته پرتاب برساند.
ـ در مسابقات، سطح هر تخته بايد با لامپي با نور حداقل 100 وات روشن شود. اين لامپ در مسابقات نيمهنهايي و فينال به دو عدد افزايش مييابد. لامپها بايد به گونهاي قرار داده شوند كه بر روي تخته سايه ايجاد نكنند.
ـ اگر داور نتواند تشخيص دهد كه دارت كدام بازيكن به مركز تزديكتر است يا اينكه هر دو دارت در حلقه 25 امتيازي قرار گرفته باشند، دستور پرتاب مجدد را صادر ميكند.
ـ پيش از شروع مسابقه، به هر بازيكن 6 عدد دارت براي تمرين داده خواهد شد.
ـ اگر وسايل و تجهيزات بازيكني در هنگام پرتاب آسيب ببيند، او سه دقيقه فرصت دارد تا آنها را تعمير كند.
ـ اگر يك بازيكن دارت بخواهد براي كشوري غير از كشور خود مسابقه دهد، بايد دست كم 3 سال از آخرين مسابقه وي براي كشور خود گذشته باشد.
اصطلاحات تخصصي
گوينده (Caller): شخصي كه امتيازات كسب شده را اعلام ميكند.
نويسندة امتيازات (Marker): كسي كه امتيازات را ثبت ميكند. او ميتواند همزمان نقش گوينده را ايفا كند.
ميان خالي (Bull in): دايره مركزي كه تخته دارت كه قرار گرفتن دارت در آن، 50 امتياز دارد.
Triple ringحلقه سه تايي (سه برابر) : بخشي از تخته دارت كه قرار گرفتن دارت در آن، امتياز آن را سه برابر ميكند.
خالي (Bull): حلقهاي كه دور دايره مركزي دارت قرار گرفته است و قرار گرفتن دارت در آن 25 امتياز دارد.
Double Ringحلقه دوتايي (دوبرابر): نواري در بخش بيروني تخته دارت كه قرار گرفتن دارت در آن، امتياز آن بخش را دو برابر ميكند.
دارت در ايران
در ابتداي دهه 80 شمسي، ورزش دارت وارد ايران شد. «انجمن دارت ايران» در ششم شهريور 1383به عنوان زيرمجموعه فدراسيون تيراندازي با كمان افتتاح شد و تا پايان آن سال به عضويت فدراسيون جهاني دارت درآمد.
در 28 ارديبهشت 1384 همزمان با افتتاح اولين خانه سلامت در شهر تهران، نخستين خانه تخصصي دارت نيز در فرهنگسراي ورزش (مجموعه رازي) آغاز به كار كرد.
از آن پس، دارت به سرعت درايران گسترش يافت؛ بهطوريكه اندكي پس از شكلگيري انجمن دارت، تنها در تهران 7 كانون دارت با 3000 عضو فعاليت ميكردند و تنها طي 8 ماه، بيش از 50 هزار نفر در 200 مسابقه دارت در سراسر كشور شركت كردند كه در بين آنان افرادي از تمام طبقات و گروههاي اجتماعي حضور داشتند؛ از جمله دانشجويان، كارمندان، زنان خانهدار و معلولان قطع نخاع.
انجمن دارت در 11 اسفند 1384 عضو فدراسيون ورزشهاي همگاني شد. وظايف اين انجمن برگزاري كلاسهاي آموزشي، مربيگري و داوري دارت و طراحي، توليد و پخش وسايل اين ورزش در استانداردهاي جهاني است.
نویسنده: مهدی زارعی
انتهای مطلب/
