شعر
شـب تـا سـحـر هــمـیـشه
در بــــاغ ســجـده بـود او
شـــــعر نـــماز خــــود را
بــا عـــشـق می سـرود او
رویــــــیـده بـــــود در او
گــل‌هــای عــلم و دانــش
هـــرگـــز نـــبود خـــالـی
لبــهــایـش از ســتــایـش
در کــــــربـلا نـــجـنـگـید
بــیـمـار و نــــاتــوان بـود
او مـــانـــد چون که دین را
حــافــظ و پاسبـان بــــود
او را اگــــــــــر بـــبـویـی
خـوش عـطر و بوترین است
آقـــــــا امــــام ســجـاد
پــشـت و پــنـاه دین است
