یادداشت از دکتر رحیم نریمانی؛
محبت خورشید گونهات را، باران لطف بی منت تو را، دریا دریا آرامش و اطمینانی که بیدریغ به من هدیه میدهی را دوست دارم.
پدر مهربان من؛ همیشه یا کنارم بودی یا اینکه در ساحل آرامش اقیانوس مهربانی که برایم آفریدی قدم میزدم.
به هر حال بودنت در تار و پود زندگیم جاری است.
فرقی نمیکند روی زمین دست پر مهرت بر شانه ام باشد یا از آسمان نگاه بی پایانت همراهم.
پدر آسمانی ام؛ از زمانی که تو به آسمان ها پر کشیدی انگار من هم با تو همنشین ابرها شدهام.
قالیچهای که با تار و پود محبت بافتی تا همیشه قدمگاه و نقشه ی راه من در مسیر زندگی شد.
هیچکدام نمیتوانند بار امانت بزرگی اندیشه و شجاعت و رشادتهای بی بدیل ات را در دفتر خاطراتشان بگنجانند.
روز که نه، روزگار ما روز پدران آسمانی و تمام نشدنی ما است.
اگر چه شاید پدران شهیدمان در تقویمهای کاغذی روز تولدی داشته باشند، اما تاریخ و روز شهادت آنها در تقویم آسمانها بی پایان خواهد بود.
انتهای یادداشت/