به گزارش نشریه الکترونیکی شاهد جوان و نوجوان، متن نامه "شهید محمدرضا شیخحسین" بدین شرح است؛
«اوّل از روی ادب، ای گل بی خار سلام
دوّم از روی محبت، به تو دارم این پیام
بسمالله الرحمن الرحیم
با سلام و درود فراوان به پیشگاه حضرت ولی عصر و نایب بر حقش امام خمینی و امت شهیدپرور ایران حضور پدر و مادر عزیزم، سلام عرض میکنم. پس از عرض سلام، سلامتی شما را از خدای متعال خواستارم ای پدر و مادر عزیزم، اگر از احوالات این حقیر خواسته باشید ملالی نیست جز دوری شما، خانواده عزیزم، الان که این نامه را برای شما مینویسم در یکی از اتاقهای کانتینر هستم.
پدر و مادر و خانواده عزیزم، امیدوارم مرا به خوبی خودتان ببخشید که من به جز بدی کاری نکردم و با این کارهای که من کرد، صبر نوح هم داشته باشید کم است که خداوند با صابران است.
نماز ظهر است بیشتر از این وقت شما را نمیگیرم، مرا ببخشید.
دوستان و آشنایان را سلام برسانید و (بگویید) این حقیر را در نمازهای جمعه و جماعت و دعاها، دعا بفرمایند و یا این حقیر باشند.
«ای پدر عزیزم! عاجزانه میخواهم مرا ببخشی و هر بدی که در حق شما کردهام. پدر! من یادم هست که از کوچکی مرا با خوندل بزرگ کردی و چقدر زحمت برایم کشیدی، پدر! اگر من به شهادت رسیدم هیچ برایم گریه نکنید و اگر خواستید گریه کنید به یاد حسین بن علی گریه کن، چرا که آقای ما، امام حسین (ع) غریب بود.
و تو ای مادر عزیزم! من مدیون شما هستم و چقدر شبها را شبزندهداری کردید و خون جگر خوردید و حالا خداوند میخواهد پاداش زحمات شما، شهادت را نصیب این حقیر بگرداند.
مادر! این یک خود امتحان است و مبادا شیطان شما را سست کند و ای خواهران و برادران عزیزم! نکند خدای نکرده ناراحت بشوید بلکه خوشحال شوید از چنین سعادتی که نصیب حقیر شده است و تقاضای من این است که امام را تنها نگذارید و نماز جماعت و هیئتها را بپا دارید، همانطور که امام گفت ما با این روضهخوانی و نماز زنده هستیم و همچنین از دوستان و آشنایان طلب بخشش کنید برای این حقیر. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»
منبع: ایمنا
خبرنگار: محدثه گودرزی
