قهرمانان رشته‌های جانبازان و معلولان داستان‌های جالبی از زندگی خود دارند که وقتی پای صحبت‌های آن‌ها می‌نشینید، باور کردنشان شاید برایتان سخت باشد؛ از سختی‌های زندگی روزمره تا رسیدن به مدال‌ها و سکو‌های جهانی و پارالمپیک. استعداد‌های زیادی در ایران عزیزمان نهفته که اگر شناسایی شوند، می‌توانند دریایی از موفقیت‌ها و مدال‌ها برای کشورمان به ارمغان بیاورند.
یکی از آن‌ها سعید افروز است که پس از گذشت دو، سه سال از شروع ورزش توانست مدال طلای پارالمپیک توکیو را کسب کند. بله، باورش سخت است، اما شدنی است و سعید توانسته این کار را انجام دهد. مردی از یک روستای محروم در دل کویر کرمان به جایگاهی رسید که خیلی‌ها آرزویش را دارند. او طلایی پارالمپیک است و می‌خواهد در پاریس ۲۰۲۴ صاحب دو مدال شود و از حالا برایش برنامه دارد.
روستای «آبشور» جیرفت در کرمان حالا قهرمانی دارد که باید به آن افتخار کند؛ قهرمانی که می‌گوید هرگز روستا را رها نمی‌کند و تا آخر همانجا می‌ماند. آروزیی دارد که شخصی نیست. سعید آرزویش این است که شرایطی به وجود بیاید و امکاناتی باشد که تمام مردم روستایشان ورزش کنند. افتخارش همشهری بودن با حاج قاسم سلیمانی است و می‌گوید بعد از شهادتش ۱۰ روز نتوانسته تمرین کند و از سال ۸۴ دوست داشت که رهبری را از نزدیک ببیند و خوشحال است که به این خواسته اش رسید.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
