رهبر معظم انقلاب: ام البنین (س) ، مادری حماسه آفرین که تصویرگر مزار چهار جوانش بود
رهبر انقلاب اسلامی در وصف ام البنین(س): مادری است صورت گر که قبر چهار جوانش را که در کربلا شهید شدند در بقیع میکشد و نوحه سرایی میکند و حماسه می آفریند.
با انگشت عکس چهار مزار را روی خاک ترسیم و با لحنی اندوهگین نوحه سرایی و گریه می کرد.
ام البنین(س) مادری داغدار که وقتی بشیر سفیر و پیک شهادت آمد و یک یک نام فرزندانش را برد و خبر شهادت داد با لحنی سرشار از جذبه، وقار و در عین حال منتظر می پرسید: «بشیر! از مولایم از حسین بن علی(ع) چه خبر؟!»
نام حضرت عباس(ع) و خبر شهادتش را که شنید اما زانوهایش کمی سست شد، نپرسید چگونه شهید شد، پرسید اول عباس من شهید شد؟ با اینکه خودش می دانست یک عمر درس فدایی بودن به دست پرورده اش داده و خوب درس پس خواهد داد.
ام البنین (س) نمونه اعلای یک مادر شهید بودن است، نمونه اعلای ولایت مداری؛ عباس داشته باشی و پسران داشته باشی و مدام بپرسی از مولایم حسین چه خبر؟!
مادری سربازپرور...
ازدواج امیرالمومنین علی علیه السلام با بانو نکته جالبی دارد. حضرت پس از شهادت جانسوز حضرت زهرا سلام الله علیها از برادر خود عقیل که خبره بود در تبارشناسی عرب خواست زنی از طایفه ای جنگاور و دلیر به او معرفی کند و ام البنین (س)معرفی و انتخاب شد.
یاران حسین بن علی(ع) برای واقعه عاشورا و مکتب کربلایی مولا. هر چهار فرزندش را چنان تربیت کرد که خودشان را در خدمت خاندان عصمت می دانستند.
از زینب(س) با عنوان بانوی من یاد می کرد با اینکه هنگام ورودش به این خانه عقیله بنی هاشم (س) کم سن و سال بودند.
امام حسین(ع) که بیمار می شد جانانه از او پرستاری می کرد و نوشته اند از غصه بیماری اباعبدالله الحسین (ع) و پس از بهبود او خودش بیمار می شد. همیشه امام حسین(ع) را «سیدی» و جانم به فدایت یا اباعبدالله (ع) صدا می کرد.
وقتی با فرزندان حضرت زهرا(س) کار داشت با ادبی مضاعف سراغشان می رفت و صدایشان می زد.
فرزندانش به خصوص حضرت ابالفضل(ع) وفا، ادب و حرمت را از مادر یاد گرفتند. وقتی پیک کربلا آمد و خبر شهادت امام سوم شیعیان را از زبان او شنید زانوهایش سست شد.
کسی نشنید گله و شکایت کند که چرا فرزندانش شهید شده اند. مویه های مادرانه اش درس شور و شعور حسینی(ع) است؛ دیگر مرا ام البنین نخوانید.
منبع: فارس
انتهای مطلب/
