روایت؛

تا آخرین نفس

تعداد بازدید : 286

تاریخ و ساعت انتشار : دو شنبه 23 خرداد 1401 08:43

سرویس فرهنگی: روبرت پسری باحیا، بااخلاق، دلسوز، مهربان و شجاع بود. هرچه درباره او بگویم، کم گفته‌ام. روبرت در آخرین روز خدمتش در بالای کوه‌های گیلان-غرب و مهران شهید شد.

به گزارش نشریه الکترونیکی شاهد جوان و نوجوان، هرچه فرمانده‌اش به او می‌گوید خدمتت تمام شده، برگرد به خانه، او قبول نمی‌کند. تیربارچی بود. قسم می‌خورد تا آخرین نفس سنگرش را ترک نکند. حتی برادرش هم که برای آوردنش رفته بود، نتوانست او را راضی به ترک سنگر کند.

روبرت در همان دوره ابتدای آموزش بود که نظر استادهای آموزشی را به خود جلب کرد. چراکه او روز به روز آماده‌تر می‌شد. در همین زمان ارتش جنایتکار صدام قسمت‌هایی از منطقه مهران را به تصرف خود درآورد. چون درآن زمان لشکر ۸۴ عملیاتی خرم آباد مسئولیت پدافندی آن منطقه را به عهده داشت، طی استعلامی از پادگان خرم آباد، نیروی تازه نفس را خواستار شدند و «روبرت لازار» در حالی که فقط یک ماه و نیم از آموزشش باقی مانده بود، جزو اولین کسانی شد که به طور داوطلب خواستار اعزام به منطقه عملیاتی شد.

او هرگز اجازه پیش‌روی به دشمن را نمی‌داد و در بیشتر گشت‌های شناسایی و حتی رزمی جزو اولین نفرات داوطلب بود، حتی به خاطر استراحت بیشتر همرزمان خود به جای آنها نگهبانی در کمین و استراق سمع از دشمن را قبول می‌کرد و از عهده تمام مسئولیت‌های واگذار شده به خوبی بر می‌آمد شهید روبرت لازار در دو عملیات شرکت کرد. عملیات‌ آزاد سازی یال ۲۷۰ در ادامه عملیات کربلای۱ و همچنان جزو اولین گروه خط شکنان بود که توانستند با همت و یاری خدا آن ارتفاع را که مشرف به دشت مهران بود از وجود دشمن پاک کنند به گونه‌ای که همیشه یاد و خاطره آن عملیات در ذهن همه نقش بسته است و همه از آن به نیکی یاد می‌کنند که چگونه در ایام عاشورای حسینی با فریادهای یا حسین گویان خود دشمن را تا کیلومترهای در خاک خود به عقب راندند.