لحن و لهجه ای که ندانسته وارد نحوه حرف زدن ما میشود میتواند چیزهای زیادی را درباره اینکه اهل کجا هستیم فاش کند، همچنین اشارههای ظریف قابل مشاهده در صورت و نحوه حرکت بدنمان هم چیزهایی را در مورد ما لو میدهند.
وقتی هیلاری الفنباین، پژوهشگر رفتارهای سازمانی از دانشگاه واشنگتن، مقالههای پژوهشی قدیمی را مرور میکرد متوجه نکته عجیبی در عکسهای یک مطالعه معروف شد. آن تحقیق که اواخر دهه ۸۰ میلادی انجام شده بود از داوطلبان پرسیده بود که آیا می توانند عواطف را در چهره ژاپنیها تشخیص دهند. برخی از چهرههای « ژاپنی» در عکسها ژاپنی-آمریکایی بودند و بقیه فقط تابعیت ژاپنی داشتند.
وقتی الفنباین خودش به عکسها نگاه کرد، متوجه شد که میتواند این دو گروه را از هم تشخیص دهد. همکار او، ابی مارش، نیز متوجه شد که او هم میتواند این تمایز را انجام دهد؛ بنابراین آنها یک آزمایش طراحی کردند.
این پژوهشگران دریافتند که آمریکاییهایی که در آزمایش آنها شرکت کردند به طرز عجیبی در تمایز بین ژاپنیها و ژاپنی-آمریکاییها موفق بودند، با اینکه این عکسها از چهره افرادی از نژاد یکسان گرفته شده بود. هچنین سوژه عکسها لباسهای یک شکل داشتند و نور به طور یکسانی بر آنها تابیده بود.
وقتی که این دو گروه در عکسها حالت چهره خنثی داشتند، شرکت کنندگان در آزمایش به سختی میتوانستند آنها را از هم تشخیص دهند. اما وقتی سوژهها احساسات خود را در عکسها نشان میدادند، به ویژه احساس ناراحتی، به نظر میرسید که چیزی از ژاپن یا آمریکا در چهره آنها ظاهر میشد.
شما هم اگر به خارج از کشور خود سفر کرده باشید احتمالا خودتان این تجربه را داشتهاید که ناگهان، بدون هیچ گفت و گویی، تشخیص میدهید غریبهای که از کنارتان رد شده هموطن شماست.
کمپانی تکنولوژی چینی واتریکس ادعا میکند که نرم افزار آنها میتواند از روی فیلم راه رفتن یک فرد هویت او را با دقت ۹۴ درصد تشخیص دهد. اگر حرکات یک فرد تا این حد متمایز است، بنابراین نامعقول نیست که فکر کنیم گروههایی از افراد ممکن است برخی حرکات مشترک داشته باشند که میتواند برای دیگران قابل تشخیص باشد.
شواهدی وجود دارد که ما از روی وضعیت بدن افراد بیش از آن چیزی که تصور میکنیم اطلاعات به دست میآوریم. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۲، عکسهایی از بازیکنان تنیس به شرکت کنندگان آزمایش نشان داده شد که درست بعد از کسب یک امتیاز مهم گرفته شده بود.
شرکت کنندگان آزمایش از روی تصاویر بدن بازیکنان بیشتر از تصاویر صورت آنها توانستند تشخصیص دهند که آن بازیکن امتیاز گرفته یا از دست داده است. وقتی چهره موقعیتهای باخت را روی بدن بازیکنان در موقعیت برنده قرار دادند، یا برعکس، راهنمای قضاوت شرکت کنندهها اکثرا بدن بازیکنان بود.
یک نسخه جدید از این آزمایش یافتههای یکسان را نتیجه گرفته است، همراه با این واقعیت که دانشآموزان پیش دانشگاهی هنگ کنگی توانایی تشخیص بهتری داشتند وقتی که عکس ورزشکاران آسیای شرقی به آنها نشان داده شد. این نشان میدهد که ما در تشخیص لهجههای بدنی که با آنها آشنایی بیشتری داریم بهتر عمل میکنیم، زیرا آنها را در افراد اطراف خود میبینیم.
مارک مافت، زیست شناس و عکاس، در کتاب تازه خود با عنوان «فوج انسان» گمان پردازی میکند که لهجههای غیرگفتاری به عنوان نشانگرهای اجتماعی عمل میکنند که به افراد کمک میکند تا «ما» را از «آنها» تشخیص دهند. گاهی به نظر میرسد که این ویژگیها اطلاعات جزئی تری را منتقل میکنند که البته تمام آنها قابل اتکا نیستند.
روانشناسان دانشگاه پرینستون، دریک مطالعه کلاسیک دریافته اند که شرکت کنندگان تنها از روی عکس و انتخاب اینکه چه کسی «لایق» تر به نظر میرسد، توانستند برندگان انتخابات را تشخیص دهند. حتی بچهها هم مفسران سیاسی خوبی شدند، وقتی که همان عکسها را به آنها نشان دادند و خواستند که یک «کاپیتان» خیالی برای یک بازی کامپیوتری انتخاب کنند. با اینحال، همچنان رابطهای بین اینکه فردی قابل اتکا به نظر برسد با اینکه واقعا قابل اتکا باشد وجود ندارد.
از سوی دیگر، به نظر میرسد که بعضی چهره ها اطلاعاتی را درباره گذشته زندگی آن فرد ثبت کردهاند. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۷، به شرکت کنندگان یک مجموعه حالتهای چهره خنثی از روی یک اپلیکیشن جفت یابی نشان داده شد. شرکتکنندگان توانستند افراد ثروتمند را از فقیر، با دقتی بسیار بیشتر از اینکه صرفا حدس زده باشند تشخیص دهند.
آنها حتی توانستند این تمایز را صرفا با دیدن عکس چشم یا به ویژه دهان افراد انجام دهند. پس از تحقیق بیشتر، پژوهشگران نتیجه گرفتند که افراد ثروتمند فقط کمی جذاب تر یا مثبت تر (ترکیبی از چهره خوشحال و دوستداشتنی) به نظر میرسیدند. با اینحال وقتی به جای حالتهای چهره خنثی، عکسهایی با لبخند و چهره عامدانه مثبت به شرکت کنندهها نشان دادند، توانایی تشخیص افراد ثروتمند از فقیر را از دست دادند.
وجود چنین نشانههای ظریفی ممکن است پیش داوری ما در مواجهه با افرادی از پیشینه متفاوت را توضیح دهد. همانطور که دیدیم، لهجههای غیرگفتاری اغلب باعث میشود که فهم افراد «بیگانه» سخت تر باشد. با این حال وقتی افراد میخواهند که فهمیده شوند، روشهایی برای بیان واضح احساسات خود دارند.
یک مطالعه مبتکرانه، اما گمان پردازانه در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون نشان میدهد که این موضوع حتی ممکن است یک لهجه سرخوشانه به آمریکاییهای مدرن داده باشد. نظریه آن است که اهالی جایی که مهاجر زیادی دارد اغلب یکدیگر را با دشواری میفهمند، اما مجبورند تلاش کنند تا از عهده زندگی روزمره برآیند. در نتیجه، پژوهشگران این مطالعه حدس میزنند که لبخندهای زیاد و ابراز نمایشی عواطف، که در آمریکاییها مشاهده میکنیم، لازمه این زندگی بوده است.
با این همه لهجههای غیرگفتاری به ما نشان میدهد که وقتی واقعا میخواهیم یکدیگر را بفهیم بهتر است با هم حرف بزنیم.
منبع : پورتال برترین ها