به گزارش خبرنگار شاهد جوان، میرزامحمد سلگی متولد اول فروردین سال ۱۳۳۵ در روستای هادی آباد بخش فیروزان نهاوند است، در نهاوند بزرگ شد و در سن کم با پروین سلگی که وی نیز فرزند و خواهر شهید بود، ازدواج کرد و دارای دختر و پسر شد.
سردار سلگی از اولین روزهای جنگ در ۲۲ سالگی در جبهه‌ها حضورداشت، سال ۶۲ فرمانده گردان ۱۵۲ حضرت ابوالفضل (ع) و رئیس ستاد لشکر سپاه انصارالحسین (ع) شده بود که در این گردان تا بعد از عملیات کربلای ۵ در سال ۶۵ حضور داشت و به تعبیرسردار شهید حاج «حسین همدانی» نقش او در عملیات مرصاد مغفول ماند.
شهید سلگی بعد از پایان دفاع مقدس با دو پای مصنوعی خود دست از تلاش نکشید و در راه دفاع مقدس، حفظ آثار، نشر خاطرات و دلاوری های دفاع مقدس قدم برداشت.
هر جا بحث دفاع مقدس، شهدا، ایثارگران و... می‌شد پا در رکاب بود و این فرصت را غنیمت می‌شمرد، همواره آماده بود تا از خاطرات و گفتنی‌های دوران جنگ تحمیلی برای مردم و مستمع بگوید، در مدارس زیاد حضور پیدا می کرد تا راوی آن دوران باشد.
شهید سلگی شخصیت بزرگواری بود که بار‌ها باعث رفع کدورت شده بود، چه قهرهایی را که آشتی نداده و چندین زندانی را آزاد کرده بود، به دنبال بخشش اعدامی رفته بود و تا می‌توانست در راه خدا با پاهای مصنوعی قدم برداشت تا کوله باری پر برای آخرت جمع کند و همه را با خدا معامله می‌کرد و از بنده ها تقاضایی نداشت.
سالیان پیش سردار «حمید حسام» دست به قلم برد و نوشتن از این شخصیت را آغاز کرد، نیت خوب حسام بود و نیت خوب سلگی که کتاب آب هرگز نمی‌میرد با روایتگری شهید سلگی و قلم حسام شکل گرفت و پر مخاطب شد و جای خود را در دل اهل کتاب خصوصا رهبر معظم انقلاب اسلامی باز کرد.
آب هرگز نمی‌میرد در سال ۱۳۹۳ توانست جایزه نخست جشنواره جلال آل احمد را از آن خود کند و در میان کتابهای خاطرات جنگ، یکی از بهترین‌هاست، نگارش درست و قوی، ذوق سرشار، سلیقه و حوصله، همّت بلند، همه با هم دست به کار تولید این اثر شده‌اند.
سرانجام سردار رشید دوران دفاع مقدس میرزامحمد سلگی پس از تحمل دوران رنج و سختی باقی مانده از دفاع مقدس در اثر مشکلات تنفسی یادگار از حمله شیمیایی رژیم بعث عراق در روز 14 فروردین 99 به جمع یاران شهیدش پیوست.
