شگفتی آفرینش

خرس‌آبی یا خوکچه خزه‌ای، با نام علمی (Tardigrad) ، جانوری آبزی و کوچک است که هشت پا دارد. 

اندازه بزرگترین آن‌ها به کمتر از 5/1 میلی‌متر می‌رسد و سرعت حرکت‌شان نیز آنقدر کُند است که به «جانور کُندرو» یا تنبل معروف هستند. فسیـل‌ها نشــان می‌دهـد که این جانور از 530 میلیون سال پیش زندگی می‌کرده.

استفاده از خرس آبی، در حفظ سلامت انسان

خرس‌های آبی می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی به میزانی چند صد برابر آنچه که برای یک انسان کشنده است، زنده بمانند.
دانشمندان با تحقیق بر این جانور و یافته‌هایی که از این تحقیقات به دست آورده‌اند، امیدوارند که بتوانند در آینده‌، از سلول‌های سالم انسان در مقابل دوره‌های شیمی‌درمانی سرطان و پرتوهای کیهانی محافظت کنند.
نقطه ضعف خرس آبی

تحقیقات نشان داده است که خرس‌های آبی برای پیمودن مسیرهای طولانی از شکم‌پایان استفاده می‌کنند. برای همین به حلزون می‌چسبد تا سوار بر صدف حلزون، مسیر طولانی را طی کند؛ ولی یک نکته عجیب که همان نقطه ضعف خرس ‌آبی هم محسوب می‌شود، این است که مخاط حلزون می‌تواند این موجود را خفه کند و از بین ببرد. درواقع این نقطه‌ضعفی است که برای خرس آبی مشخص شده است.

غذای خرس آبی

بسیاری از آن‌ها روزهای خود را سرگرم خوردن جلبک‌ها و باکتری‌ها و شنا کردن در چکه‌های آب خزه گلسنگ‌ها می‌کنند، برای همین تنه برخی از آن‌ها شفاف است. 
خرس‌های آبی می‌توانند در دمای ۲۷۳- و ۱۵۱ درجه سانتی‌گراد زنده بمانند و می‌توانند تا سال‌ها بی‌غذا و آب به سر ببرند. 
مقاومت عجیب این جانور

 این جانور همچنین می‌تواند در برابر فشاری بیش از فشار ژرف‌ترین اقیانوس‌ها تاب بیاورد یا در محیط خلأ بیرون از جو زمین یا فضا زنده بماند. خرس آبی تا جایی مقاوم است که حتی در دمای جوش اسید نیز به زندگی ادامه داده‌ است.
این جانور توانایی سازگاری در هر زیستگاهی با هر اندازه از خشکی یا رطوبت را دارد، تا جایی‌که در جاهایی مانند استوا، هیمالیا و … هم دیده شده‌ است.