به مناسبت روز جهانی نابینایان؛
قلب های مهربان
من نیز از روشن دلان هستم
چشمم: عصای من
چشمم:دل و دستم.
گاهی، با گوش می بینم
با حس بویایی
از رمزو راز من چه می دانی؟
ای آن که بینایی!
در آسمان ِ یاد
حسی پر از رنگین کمان دارم
با هرچه گل،
با هرچه پروانه
آواز می خوانم
در سینه قلبی مهربان دارم.
آوازهایم را چه می فهمی؟
هم سبز و هم زرد است
هم شادو هم غمگین.
در باغ آوازم
با هم عروسی کرده اند انگار،
آبان و فروردین!
شعر از محمود پوروهاب
