بهقول «اعتمادالسلطنه»1 در دوره قاجار سیب زمینی غذای «توانگر و درویش» بود، معمولا اینگونه می گویند: « وقتی اسپانیاییها به کشور پرو آمدند سیبزمینی را دیدند و آن را با خود به اسپانیا بردند.
بعد این محصول از آنجا به سایر نقاط اروپا برده شد و در بین مردم آن کشورها رایج شد. سیبزمینی اولینبار توسط سرجان مَلکُم در اواسط پادشاهی فتحعلیشاه قاجار به ایران آورده شده، به این دلیل در ابتدا به آن آلوی مَلکُم میگفتند!
نخستین محلی در ایران که در آن سیبزمینی کاشته شد، روستای پشند در استان البرز فعلی بوده، برای همین، همچنان سیبزمینی پشندی در ایران معروف است»
برخی دیگر می گویند: سیبزمینی از طریق روسیه به آذربایجان ایران و از آنجا به بقیه شهرها رسیده است و توسط «ویلیام کورمیک» طبیب انگلیسی عباس میرزا به درباریان قاجار معرفی شده و عباس میرزا هم کشت آن را در ایران رواج داده است؛ «عباس میرزا نائبالسلطنه از نخستین افرادی بود که به کشت آن بسیار توجه کرد و در روزگاری که روسها از کشت این محصول جدید می ترسیدند شاهزاده قاجار سیبزمینی میکاشت و از دسترنج خود هدایایی به مهمانانش میداد... اقدام عباس میرزا بهسرعت رشد کرد و به غیر از تبریز در خراسان و کرمانشاه نیز سیبزمینی کاشته می شد.
در ایران کشت سیبزمینی بهتدریج رواج یافت و قوت غالب مردم شد و بعدها معلوم شد: «در هر جایی که این گیاه کشت شود قحطی و گرسنگی وجود نخواهد داشت و هیچیک از حبوبات جای گندم را نمیگیرد، مگر سیبزمینی.
خلاصه به این صورت که از اواسط دوره قاجار بهتدریج کشت سیبزمینی با دانش کشاورزی ایرانیان پیوند خورد و در سراسر ایران افزایش یافت تا این خوراکیها پای ثابت سفرهها و غذاهای خوشمزه ایرانی باشند.
1) محمدحسن خان صنیع الدوله معروف به اعتماد السلطنه (۱۲۵۹-۱۳۱۳ق) از رجال دوران قاجار
منبع: خبرنگاران جوان
بازنویسی: م گودرزی
انتهای مطلب/
