شعر
در میـــان کعـبه جـان، پـرتـو حق جلــوه گر شــد
فاطمه بنت اســد هم، صــاحب زیبـا پسر شــد
کعبه آن شب، غـرقـه در نـور دل افـروز خـدا بـود
آسمان کعبه گویی، مظــهر صــدها گهـــر شــد
عطــر جـانبخش بهشـتی در فضــای کعبه پیچید
تا کـه میـــلاد ســعید مـرتضی فخــر بشــر شــد
مـژده میـــلاد مـولا، می کنــــد از غم رهـــــــایم
زین بشارت کام امّت، مملو از شهد و شکر شـد
